Klimat Tatr
Klimat Tatr ma charakter wysokogórski i zaostrza się w miarę wzrostu wysokości. Temperatura spada o 0,6° na każde 100 m wzniesienia. Najcieplejszy jest w Tatrach lipiec (średnia dla Kasprowego Wierchu 7,5°), najchłodniejszy — luty (odpowiednio — 8,6°). Zima jest długa — w Zakopanem trwa zwykle od końca listopada do końca marca, a na poziomie Kasprowego — od połowy października do początku maja. Odpowiada jej skrócone i niezbyt pogodne lato, trwające od. połowy czerwca do ostatnich dni sierpnia. Wiosna jest w Tatrach chłodna, jesień (szczególnie ważne dla turystów) — pogodna i względnie ciepła, zwłaszcza wysoko w górach (wg M. Orlicza, październik cieplejszy jest od kwietnia w Zakopanem o 1,8°, na Łomnicy zaś aż o 4,5°). Znamienne dla klimatu Tatr są zimowe inwersje temperatury (im wyżej tym cieplej) oraz ataki zimy w środku lata — szkodliwe dla wegetacji i często pociągające za sobą wypadki (śniegi utrzymują się nieraz dłużej niż tydzień).
Wiatry są w Tatrach częste i silne. Szczególne znaczenie ma tzw. wiatr halny, wiejący z pd. i ogrzewający się w miarę spadania w Rów Podtatrzański. Niszczy on lasy, w zimie topi śniegi, a ponadto wywiera niekorzystny wpływ na ludzi nerwowych i chorych na serce. Odmiennie niż na nizinach rozkłada się w Tatrach zachmurzenie. Maksimum przypada na przełom maja i czerwca, a minimum na jesień (październik). Wiążą się z tym w pewnym stopniu opady, których suma roczna dla większości obszaru Tatr mieści się w granicach 1200—1600 mm w ciągu roku. W rejonie wysokich szczytów przekracza ona 1800 mm, przy czym lokalnie wyraźnie uprzywilejowane są stoki wystawione na zachód. W rocznej tabeli opadów maksimum przypada na czerwiec, minimum — w niższych partiach gór na pierwszą połowę zimy, a w pasie szczytów — na jesień (wrzesień-październik). Niemalże połowa opadów przybiera w Tatrach postać śniegu. „Już od wysokości Hali Gąsienicowej żaden miesiąc nie jest pozbawiony opadu śnieżnego” — stwierdza M. Orlicz w r. 1962. Stała pokrywa śnieżna zalega na poziomie Zakopanego ok. 3 miesięcy w roku, w strefie szczytów — 7 do 8 miesięcy.