Wody Tatr
W krajobrazie Tatr potoki i stawy stanowią ważny i oryginalny element, a ich obfitość musi uderzyć każdego. Ilość źródeł po polskiej stronie przekracza 1000, przy czym 64% z nich wypływa w pasie 900—1400 m npm. Osobliwością są wielkie wywierzyska Tatr Zachodnich, wyprowadzające wody z rozległych jaskiń i wyrzucające po 500 do 1000 litrów na sekundę. Łącznie długość potoków wynosi w Tatrach Polskich 175 km, a ich temperatura w lecie podnosi się do 10°C, w zimie spada do 1°C. Niemal wszystkie ważniejsze spływają z pd. na pn. — przy średnich spadkach od 41 m/km (Potok Kościeliski) do 187 m/km (Biały Potok). Maksymalny stan wody mają potoki w czerwcu (20% do 25% całkowitego przepływu rocznego), minimalny — w lutym i marcu. Dla turysty frapującym zjawiskiem są tzw. suche wody — potoki niknące okresowo lub stale w podziemnych przepływach i wydobywające się w odległych nieraz miejscach. Na progach polodowcowych „dolin wiszących” tworzą się piękne wodospady.
Dolinom Tatr wiele uroku przydają jeziora, zwane tu z dawna „stawami”. Pochodzeniem związane są z działalnością lodowców, a największe i najwspanialsze skupiają się po polskiej stronie. Aż 11 zbiorników przekracza tu powierzchnię 1 ha (w całych Tatrach jest takich 30), a 5 zbiorników — 10 ha (w całych Tatrach 8). Największymi jeziorami Tatr są Morskie Oko i Wielki Staw Polski (34,9 i 34,4 ha), najgłębszymi — tenże Wielki Staw i Czarny Staw pod Rysami (79 i 76 m). Większość jezior tatrzańskich leży powyżej 1600 m npm., woda w nich jest więc prawie wolna od planktonu i zawiesin, wykazując dużą przezroczystość (w Czarnym Stawie pod Rysami do 17,5 m, w Morskim Oku — do 12 m).