Z TATRAMI NA TY
Tatry stanowią najwyższe wypiętrzenie w całym wielkim łuku Karpat i jedyne góry wysokie na linii łączącej Alpy z Kaukazem. Tworzą one wyniosłe pasmo, rozgałęzione w obie strony i stromo dźwigające się z otaczających je kotlin Podhala, Spiszą, Liptowa i Orawy. Obydwa krańce ograniczają przełęcze Huciańska (904 m) i Żdziarska (ok. 1076 m). Rozpiętość pasma z zachodu na wschód wynosi z górą 50 km, szerokość — bez mała 20 km, a długość grzbietu głównego 75 km, nie wliczając poprzecznie ustawionej grani Tatr Bielskich.
Pod względem krajobrazowym i geologicznym cała grupa dzieli się na 4 części: Tatry Bielskie (najwyższy szczyt Hawrań, 2152 m), Tatry Wysokie (Gierlach, 2655 m), Tatry Zachodnie (Bystra, 2248 m) i masyw Siwego Wierchu (1806 m). Podział ten ma również uzasadnienie fito- i zoogeograficzne. Tatry Wysokie, najwyższe i najsilniej przeobrażone przez lodowce, cechuje rzeźba typu alpejskiego — ze strzelistymi szczytami, wysokimi ścianami i płatami „wiecznych śniegów” w kotłach. Tatry Zachodnie mają w ogólnym zarysie rzeźbę łagodniejszą, choć i tu nie brak w zboczach form śmiałych i pełnych polotu.- W Tatrach Wysokich skupiają się wszystkie ciekawsze jeziora, natomiast w Bielskich i Zachodnich — najciekawsze jaskinie.
Do Polski należy wycinek północnych stoków Tatr, oparty o grzbiet główny między Wołowcem (2063 m) a Rysami (2499 m). Od Cubryny (2376 m) granicy państwa towarzyszy europejski dział wód. Tatry Polskie obejmują obszar 175 km², co stanowi mniej aniżeli 1/4 całego areału Tatr (785 km²). Najwyższym szczytem granicznym są Rysy (2499 m), najwyższym rdzennie polskim — Kozi Wierch (2291 m), wznoszący się w bocznej Orlej Grani. Wśród należących do Polski 7 dużych dolin znajduje się najpiękniejsza dolina całych Tatr Zachodnich — Kościeliska i jedna z najpiękniejszych dolin Tatr Wysokich — Doi. Rybiego Potoku, w której leży „perła jezior tatrzańskich” — Morskie Oko.